Birkaç haftadır gündeme gelen İstanbul’da taksicilerin yaşattıkları üzerine yazılanları ve alınan önlemleri okuyorum. Bu yazılanları okurken bir turist olarak Türkiye’nin metropolünde yaşananların gerçekliğine şahit olmak ne demekmiş daha iyi anladım. Nasıl mı?

Birkaç hafta önce İstanbul’da Taksim’den Sultanahmet’teki otelime geçmek üzere gece saatlerinde ben de herkes gibi taksi beklemeye başladım. Önce olayın farkına varmadan gelen taksilerin boş gitmesine bir anlam veremezken duran taksilerin sordukları soru üzerine yaşanan rezaletin başrolünde kendimi buldum.
Yaklaşık 45 dakika içerisinde durdurduğum ve binemediğim taksi sayısı yirmiyi geçince olay daha da farklı bir boyuta geçti. Ne hikmet ki tüm taksiler karşının taksisi ve yine ne hikmet ki hepsi de ”istikamet neresi hemşerim” sorusu ile motive olan bir taksici esnafı.

Gecenin ilerleyen saatlerinde ise bana acıdığına inandığım bir taksici nihayet durarak beni bayağı bir  sevindirdi. Ancak hayatın sürprizlerle dolu olduğuna inanmam gerektiğini unutmamam lazımmış. Teşekkürler Taksici dost!  Beş dakika sonra kendisine gelen telefon üzerine acilen karşıya geçmesi gerektiğini pişkin pişkin söyleyen bir taksiciye nasıl dönüştüğünü anlamlandırmak bayağı zaman aldı.

Evet gecenin bir yarısı taksiden inmem gerektiğini acilen karşıya geçmesi gerektiğini söyleyen bu  taksici arkadaş burada bu işlerin normal olduğunu bir daha bu saatlere kadar buralarda kalmamamı da tembihlemesi dikkate değer bir ayrıntı idi. Peki ben ne mi yaptım? Gecenin o vaktinde yolunu şaşırmış olan ve bana nereye gideceğimi sormayı unutan, kafası da bir hayli güzel olan taksici esnaf dostumuzla otelime vardığımda taksinin radyosundan değil taksicinin kendisinden dinlediğim Karadeniz müzikleri eşliğinde gecenin en mutlu adamı pozisyonunda idim.

Şimdi bu yaşanana ilişkin aklıma takılan sorular ise şunlar:
-Dünyanın gözbebeği İstanbul’da taksiye binmenin kuralları ya da şartları nelerdir?
-Gece turist olarak otele nasıl ulaşmam gerekiyor? Ulaşamamam konusundaki bu çabanın gerekçeleri nelerdir?
-Taksicilerin hiç mi taksiye ihtiyaçları olmaz?

Tüm paylaştıklarım ne hikaye ne de başkasının tecrübesi. Bizzat Dünya Turizm Ligi’nde oynayan bir ülkenin bir numaralı turizm şehri İstanbul’dan kendi adıma manzaralar. Sorun zihniyet mi yoksa kabullenmeler mi? Hayatın İstanbul gerçeği mi yoksa sıradan işler mi?
Yerlisi, yabancısı ya da İstanbul’u mesken tutanlara yürekten başarılar…