Turizm ne kelime, birbirimize, bakar, bakar ağlardık

Bir salgın...

Tüm dünyayı esir almış...

Ne doğru dürüst,

iş yapabiliyoruz,

ne sokağa çıkabiliyoruz...

Adeta esir,

hatta kuşatma altındayız...

Gene de sınırlarımız belli...

Biz bizeyiz...

Oysa,

Çanakkale'de,

en büyük direnci göstermiş,

Tüm dünyaya,

O sulardan geçilemeyeceğini

ezberletmiş bir komutan,

İstanbul'da,

binlerce şehidin ardından,

gelip de,

Dolmabahçe önlerine

demir atmış,

işgal kuvvetlerini gördüğünde,

"GELDİKLERİ GİBİ GİDERLER"

diyor...

Gerçekten de, geldikleri gibi gidiyorlar...

Arkada kalan, umutsuz,

çaresiz bir millet...

Elde, yok,

Avuçta yok...

Cumhuriyet'i ilan ediyor,

arkadaşlarıyla..

Saltanatı yok ediyor..

Hilafeti kaldırıyor...

Kadınlara seçme, seçilme hakkını

sağlıyor..

Eğitim, sağlık, adalet...

Bir devlet ne yapması gerekiyorsa..

Fabrikalar,

Okullar...

Hastaneler...

Ülkeyi ileri yüzyıllara taşıyacak

kurumlar...

Hasta yatağında,

Hatay'ı katıyor ülke topraklarına...

Yurtta sulh, cihanda sulh,

diyor...

Masasında 80 devlet başkanını

ağırlıyor...

Ölümünden 20 yıl önce,

her köşesi bilfiil işgal edilmiş,

iktidarda olanlar tarafından,

bizzat orduları dağıtılmış,

bütün tersanelerine girilmiş,

eli kolu bağlı bir milleti,

içeride ve dışarıdaki tüm

düşmanlarına rağmen,

Ayakta tutan büyük insan...

Tüm dünyanın önünde,

Saygıyla eğildiği...

Türkiye Cumhuriyeti'nin,

kurucusu,

Mustafa Kemal ATATÜRK...

Ne diyeyim,

Olmasaydın,

Ayakkabılarımızı bile zor bağlardık..

Turizm ne kelime,

Birbirimize, bakar, bakar

Ağlardık...

Varlığın bir yana,

Yokluğun,

Her gün daha çok,

acıtıyor içimizi...

Hele bu günlerde!

Nerdesin, neredesin dedirtiyor!

Ruhun şad olsun...