Kır çiçekleri…
Kışa yattı artık... Mevsim değişiyor... Çocuklar içeride... Sokağa çıkmıyorlar… Sesleri duyulmuyor...
Ya babaları, o çocukların...
Onlar da evde...
Utanıyorlar,
Yüzlerini göstermeye...
İşsizler, bu yaşlarında...
Kadınlar, umutsuz...
***
Çalışanları,
Evde kalanları...
Hepsi birbirinden farksız...
***
Bırakmıyor, yakalarını,
Bir tür düzensizlik...
Bir, vurdum duymazlık...
Üstüne üstlük,
Pandemi...
***
Kır çiçekleri kışa yattı...
Bahar bekliyor...
Sıcağını güneşin..
Bir umut...
Toprağın altında...
***
Tıpkı, kır çiçekleri gibi,
Turizmci...
Hiç farkı yok...
Kırıma uğramış, adeta...
Elde yok,
Avuçta yok...
***
İş yok…
Güç yok…
Ne borçları düşündürücü,
Ne ev kirası,
Ne okul taksitleri,
Çocukların...
***
Yoklar var,
hanelerinde turizmcinin...
***
Sertifika bile kar etmiyor...
Yetmiyor yokluğuna...
Oysa ne umutlar,
yüklüydü ,ardında ,
o sertifikaların...
Meğer umutlar kadar,
uzakmış gerçekler..
***
Kapat!
denilen emir,
sertifikayı bile geçersiz,
verilen sözleri de,
anlamsız
kılarmış...
***
Tıpkı kır çiçekleri gibi..
Turizmci...
Kışa yatmış....
Çalışanı,
yatırımcısı...
***
Baharı bekliyor...
Güneşi bekliyor,
Toprağın altında...
Görebilirse...
Önemli haberleri kaçırma!
E-posta bültenine abone ol: