Hey yukardakiler! Turizmcilerin çığlığını duyuyor musunuz?

Biliyorum, hepinizde de aynı dert var. İş arıyoruz, gencecik çocuklara... Onlar da çocuklarını büyütecek! Yetiştirecek...Okulunu okudular... Bu sektör, ekmeklerini verecek umuduyla...

İhsan Türkus 06/09/2020 21:54

İlk defa, mesleki örgütümüzün

toplantısında görmüştüm...

Yaklaşık 3 yıl önce...

Pırıl, pırıl bir genç...

Yeni mezun..

Sayılı otellerde staj yapmış...

Ayrıca, çalışmış...

Aynı masada yemek yedik..

Epey konuştuk...

Nasıl heyecanlı...

Evlenecek...

Askerliğini de bitirmiş...

Bedelli...

Anlatıyor...

Turizmi o kadar seviyor ki..

Dağları delecek,

Suları yaracak...

Sevgilisini anlatıyor...

O da aynı okuldanmış...

Yeni açılan o lüks ötesi otelde, işe başlamış...

"Sen ne yapıyorsun" diye sordum...

Anadolu yakasında bir otelde önbüro şefiyim dedi...

Başarılar diledim...

Karşılıklı telefonlarımızı paylaştık...

Geçen mart ayı...

Ziyaretime geldi...

Sevindim...

Meslekdaşım...

Yemek ısmarladım...

Ya da ısmarlamak istedim...

Çekingen...

Zorla oturttum...

O meşhur köftecide...

Yemekle, yememek arası...

Hayırdır, dedim..

Sıkıntı mı var?

Eşim, dedi...

İşten ayrıldı...

Hamile...

‘Ya sen’ dedim...

Ben de yaklaşık 7 aydır işsizim...

Haftaya pazartesi gel,

gel de görüşelim dedim...

Boğazında lokmalar,

düğüm, düğüm...

Peki efendim, dedi..

Ayrıldık...

Pazartesi bir telefon!

"Efendim, otel kapanmış"

Evet dedim...

Kapandı...

Pandemi...

"Ne yapacağız, eşim hamile,

ikimiz de çalışmıyoruz".

"Sana sahilde yardımcı olayım,

Gider misin?" dedim...

Tabii, neden olmasın, dedi...

Sağolsun bir kardeşim,

haziran ortalarında açtığı otele kabul etti genç kardeşimi...

Dün, gene aradı...

Eylül 15 gibi işten ayrılıyormuş...

Personelde indirime gidiyorlarmış...

Bu arada, nur topu gibi bir oğlu olmuş...

"Masraf ağır, gözünü seveyim, bana bir iş" diyor...

Biliyorum, hepinizde de aynı dert var...

İş arıyoruz, gencecik çocuklara...

Onlar da çocuklarını büyütecek!

Yetiştirecek...

Okulunu okudular...

Bu sektör, ekmeklerini verecek umuduyla...

Çocuklarına ekmek götüremeyen,

Evlerinin kapısını açmaktan utanan,

dostlarıyla bile görüşmekten kaçınan....

Bir zamanlar,

Ülkeye milyarlarca dolar kazandıran,

sessiz ve isimsiz kahramanlar,

Şimdilerde sahipsiz!

Kusura da bakmayın...

Tek çözüm KÇÖ değil...