Bir, Bekir Coşkun geldi ve geçti bu dünyadan...
Yazı yazdı... Güzü... Kışı gördü... Baharları doladı diline... Hem ilkini… Hem de sonunu, Acı, acı yaşadığı...
Hep anlattı…
Söyledi, yazdı...
Konuştu...
Susmadı...
Bağırdı...
Haykırdı…
****
Duymadık!
10. Köy dedi...
Anlamadık...
****
Oradan da kovdular!
Tınmadık bile...
****
Yarın, biliyorum...
Ne ağıtlar yakılacak,
Yaşarken duymadığı,
Ne övgüler!
****
Hem de hiç tanımadığı,
Bilmediği,
Hatta belki de,
Tanısa,
Hiç ama hiç sevmeyeceği...
Kim oldukları hiç bilinmeyen,
Birileri,
Ardından,
Çokça laf edecekler...
****
Ne yazını,
Ne güzünü,
Ne de kışını okumadan...
****
Bekir Coşkun...
Bir gün,
Ders kitaplarında okuyacak,
Adını,
Yazdıklarını...
Bu ülkenin çocukları...
****
Ve çok iyi öğrenecekler,
Senin,
Onlar için yazdığını...
Gözünü kırpmadan...
Canını verdiğini...
10. Köyden!
****
Şad olsun, ruhun!
Işık olsun,
Aydınlık olsun,
Gelecek kuşaklara...
Önemli haberleri kaçırma!
E-posta bültenine abone ol: