‘Anti Restoranlar’ ve gizli yemek kulüpleri, İstanbul’a da ulaştı...

ABD'de hızla yayılan Supper Club (Akşam yemeği kulübü) ya da 'anti restoran' kavramı İstanbul'a ulaştı. Size de bir mail gelebilir. Habertürk Magazin için yazan Nilay Örnek, “Türkiye'de gizli yemek kulüpleri olduğunu biliyor musunuz?” diye sordu.

Turizm Aktüel 31/12/2019 23:40

Örnek, “Bir internet sitesinde ya da bir el ilanında “Bizimle yemek yemek ister misin?” mesajlı bir yazı görüyorsun...” diye başlıyor sözlerine ve şöyle devam ediyor: “İstiyorsan, merak ediyorsan, ilanın altındaki e-mail adresinde kendini tanıtıyor, bu yemeğe niye gitmek istediğini, lezzet kavramına yakınlığını, işini gücünü anlatıyorsun... Seninle iletişim kurulabilecek numaraları da verdin mi tamam.

Davet sahibi yazdıklarına bakarak, onlarca talep arasından bir sınıflandırma yapıyor, kadın-erkek sayısında eşitlik sağlıyor, konuklar belirleniyor. Seçilirsen eğer, bir e-mail geliyor sana. Bir adres veriliyor. Adres, bir lokantanın farklı bir bölümü olabileceği gibi birinin evi de olabiliyor.

Genellikle 6 ya da 8 kişi; birbirini tanımadan bir araya gelip akşam yemeği

yiyor. Mönüye karışmak yok; misafir umduğunu değil bulduğunu yiyor ve gecenin sonunda masanın ucuna konan bir şapka ya da kavanoza gönlünden geçen hesabı bırakıveriyor. Bu akım ABD’de hızla yayılıyor.”

Anti Restoranlar

ABD’de hızla yayılan bu kavramın, İstanbul’a da ulaştığını söyleyen Nilay Örnek, şöyle yazıyor: “Herkesin amacı farklı; kimi bunu kötü restoranlardan bıktığı için yapıyor ki bu girişimi başlatanların çoğu bir şekilde eskiden restoranlarda aşçı, garson

ya da işletmeci olarak çalışmış insanlar. Kimi yeni insanlarla tanışmak ya da birilerini tanıştırmak için bu yöntemi kullanıyor. Kimi de bir kurum ya da kişi için para toplamak için böyle bir davet düzenliyor; lezzetli ev yemeğinden para kazanıyor.

Supper Clup (Akşam yemeği kulübü) ya da “anti restoran” kavramı gün gittikçe oturuyor. Ancak ben bunun bir gün Türkiye’de de yapılabileceğini söyleyebilirdim de, halihazırda yapılmakta olduğunu hayal bile edemezdim. Ama yapılıyormuş. “Türkiye’nin çıplak şefe ihtiyacı var” başlıklı Jamie Oliver yazımın ardından aldığım okuyucu e-maillerinden biri özellikle çok ama çok ilginçti. “Jamie’nin New York macerasını izlediniz mi?” diyordu Nergis Hanım, “Oradaki gibi bizim de, bir yemek kulübümüz var. Bir nevi anti restorancıyız biz de, iki arkadaş, kendi yemeğimizi yapıp davetimizi veriyoruz. Yemeklerden kazandığımız parayla da az gezmedik...”

İNANILMAZ AMA GERÇEK...

Şoke oldum! İstanbul gibi bir şehirde, birileri, hele de bir kadın, tanımadığı insanları evlerine davet edip yemek daveti veriyor olabilir mi? Yalnız gidiyorsun bir kere...

Kadınsın mesela... Bir de yemek yiyorsun! Nuri Alço, Tecavüzcü Coşkun, gazoza atılan ilaç filmleriyle büyümüş bir kuşak buna nasıl olur verir ki? Hemen atladım, Nergis Hanım’a bunun, hafta sonu eklerimiz için muhteşem bir haber olabileceğini söyledim. “O kadar da değil” dedi; “Ünlü olmak değil niyetim, yemekle ilgili yazdıklarınızda büyük bir samimiyet ve merak hissediyorum, paylaşmak

istedim.”

Nergis Hanım kendi akşam yemeği grubunu kurma macerasını ise şöyle anlattı: “Fransa’da okudum, ABD’de yaşadım, 2 kızım var, eşim ölünce Türkiye’ye döndüm. Kızlarım evli. Her zaman yanımda değiller. Yemek yapmayı tattırmayı çok seviyorum. Sosyal de biriyim, akıllı-kültürlü birileriyle tanışıp konuşmak beni besliyor. İlanımı internete İngilizce ya da Fransızca iliştiriyorum, dolayısıyla daha çok yabancılar geliyor. Bugüne kadar en az 30-35 gece yaptık,

çok dost edindik.”

EVLENENLER VAR...

“Hiç sorun yaşadınız mı?” diye soruyorum Nergis Hanım’a “Saldırgan ya da sapık birinin geldiği olmadı da, içkiyi fazla kaçıranlardan çektiğim oldu. Ya da yemeğe sürekli katılmak isteyenler oluyor ama konseptimiz bu değil” yanıtını veriyor! “Bu arada yemeklerde tanışıp ilişkiye başlayan çok insan var, 2 kişiyi evlendirdik” diyor. Bunları yazıyorum ama hâlâ inanabiliyor değilim, soyulabilirsin, kendini binbir türlü cinsel fantezi içinde bulabilirsin, bana korkutucu geliyor. Ama Nergis Hanım’a bir kere güvendim, haftaya da davetliyim; “gizli kulüp yemeğimizden” bildireceğim. (Habertürk-Magazin Nilay Örnek)